کیسی افلک پس از ساخت یک مستند ساختگی (Mockumentary) به نام I’m Sill Here که به برهه‌ای از زندگی خواکین فینیکس (برادر زن سابق کیسی افلک) می‌پرداخت، پس از نه سال دومین فیلم را به نویسندگی و کارگردانی خودش ارائه کرده است. نکته جالب توجه درباره کیسی افلک این است که او در پروسه ساخت فیلم اولش متهم به آزار جنسی چند تن از همکاران خود شد که اگرچه در آن سال دادگاه او را تبرئه کرد اما این موضوع همچنان حواشی زندگی او را تحت تاثیر قرار داد. تا اینکه در سال ۲۰۱۸ به دلایل قوت گرفتن مجدد این اتهام به مراسم اسکار دعوت نشد. هرچند که خود او در یک مصاحبه مسئولیت رفتار غیر حرفه‌ای در پشت صحنه آن فیلم را به عهده گرفت. حال مرور این حاشیه در ابتدای متن از آن جهت می‌تواند جالب باشد که کیسی افلک در فیلم «نور زندگی من» عملا با یک رویکرد فمنیستی آشکار به خلق جهانی بی‌رحم بدون حضور زنان پرداخته است. گویی افلک در این فیلم می‌خواهد با یک بیانیه صریح ذهنیت دیگران را درباره حاشیه‌های گذشته‌اش اصلاح کند. اما می‌توانیم بگوییم عملا در لحظات انتهایی فیلم از آن طرف بام افتاده است و این بیانیه را به قیمت نمایش تصویری دهشتناک از جامعه مردان ارائه می‌کند.

در یک دوره فرا زمانی و نا معین، یک بیماری به نام QTB زنان زیادی را از پای در آورده است. پدری که همسرش را در اثر این بیماری از دست داده است، می‌خواهد تمام تلاشش را در جهت محافظت از دخترش انجام دهد. این خلاصه داستان فیلم کیسی افلک است که آن را به مدت ۱۲۰ دقیقه روایت می‌کند که به‌راحتی می‌توانیم بگوییم حداقل ۳۰ دقیقه آن اضافیست. شاید تنها انگیزه تماشای فیلم، ارتباط خوب پدر و دختر در برخی از صحنه‌های فیلم است که هم از منظر بازی بازیگران و هم از منظر روند دیالوگ نویسی خوب از کار در آمده است. فیلم همچنین در بخش پانورامای جشنواره برلین ۲۰۱۹ نیز نامزد شده بود.

در ادامه جزییات داستان فیلم فاش می‌شود